ლიტერატურულ დ მრავალთა და ნაწარმოებთა განსაკუთრებულ სახეობას წარმოადგენს მოკლე გამოთქმები, რომლებიც გამოხატავენ ადამიანთა ნააზრევს ცხოვრების სხვადასხვა ღირებულებების შესახებ: აფორიზმი, ანდაზა, სენტენცია, მაქსიმა და დევიზი.
ავი შემნახავი ქურდის ამხანაგიაო.
ავი შვილი დედმამის ჭირიაო
ავი ძაღლი არც თითონ შეჭამს, არც სხვას შეაჭმევსო
ავმა რა ქნა - ავის მეტი
დიდ ხეს დიდი ნაფოტი დასცვივაო
დიდი კაცის ნაჩუქარი, მალე უნდა გადაყლაპო
დღემეხვალიე კაცსაო, თოვლი მოუვა კარსაო
კლდესაც გაარღვევს წყლის წვეთი, თუ ერთ ადგილას სცემს მარად
კოკა წყალზე გატყდება, ქურდი ქურდობაში მოკვდება
კუმ ფეხი გამოყო, მეც ნახირ-ნახირაო
მოთმინება - სამოთხის გასაღებია
მომეც ბედი და - გინდ სანაგვეზე გადამაგდეო
მომრევის მომრევი არ დაილევაო
მოჩქარეს მოუგვიანდესო
მტერი მოყვრულად მოსული, მტერზედაც უარესია
ჭეშმარიტი სიტყვა არასოდეს არ არის სასიამოვნო, სასიამოვნო სიტყვა კი - იშვიათად მართალი
ჭეშმარიტება იმისთვის არის ხანგრძლივი, რომ კაცი იშვიათად ხმარობსო
ჭინჭრის ძირზე ჭინჭარი ამოვაო
ჭინჭრაქა გულაღმა დაწვა: ცა რომ ჩამოინგრეს, ფეხებით დავიჭერო
აფორიზმები ვეფხისტყაოსნიდანავსა კაცსა ავი სიტყვა ურჩევნია სულსა, გულსა.
ავსა კარგად ვერვინ შესცვლის, თავსა ახლად ვერვინ იშობს.
არ-დავიწყება მოყვრისა აროდეს გვიზამს ზიანსა.
არ იცი, ვარდი უეკლოდ არავის მოუკრებიან!
არ შეუდრკების ვაჟკაცი კარგი მახვილთა კვეთასა.
ასი ათასსა აჯობებს, თუ გამორჩევით მქმნელია.
ბინდის გვარია სოფელი, ესე თუნდ ამად ბინდდების,
კოკასა შიგან რაცა სდგას, იგივე წარმოდინდების!
ბოროტსა სძლია კეთილმან, არსება მისი გრძელია!
გველსა ხვრელით ამოიყვანს ენა ტკბილად მოუბარი.
განგებასა ვერვინ შეცვლის, არ-საქმნელი არ იქმნების.
გასტეხს ქვასაცა მაგარსა გვრდემლი ტყვიისა ლბილისა.
გრძელი სიტყვა მოკლედ ითქმის.
დიდი ლხინია ჭირთა თქმა, თუ კაცსა მოუხდებოდეს.
დგომა მგზავრისა ცთომაა.
ვა, სოფელო, რაშიგან ხარ, რას გვაბრუნებ, რა ზნე გჭირსა.
ყოვლი შენი მონდობილი ნიადაგმცა ჩემებრ ტირსა!
სად წაიყვან სადაურსა, სად აღუფხვრი სადით ძირსა?!
მაგრა ღმერთი არ გასწირავს კაცსა, შენგან განაწირსა.
ვა, ოქრო მისთა მოყვასთა აროდეს მისცემს ლხენასა,
დღედ სიკვდილამდის სიხარბე შეაქნევს კბილთა ღრჭენასა,
შესდის და გასდის, აკლია, ემდურვის ეტლთა რბენასა,
კვლა აქა სულსა დაუბამს, დაუშლის აღმაფრენასა.
ვარდთა და ნეხვთა ვინათგან მზე სწორად მოეფინების,
დიდთა და წვრილთა წყალობა შენმცა ნუ მოგეწყინების!
უხვი ახსნილსა დააბამს, იგი თვით ების, ვინ ების.
უხვად გასცემდი, ზღვათაცა შესდის და გაედინების.
ვერ დაიჭირავს სიკვდილსა გზა ვიწრო, ვერცა კლდოვანი;
მისგან ყოველი გასწორდეს, სუსტი და ძალგულოვანი;
ბოლოდ შეყარნეს მიწამან ერთგან მოყმე და მხცოვანი.
სჯობს სიცოცხლესა ნაძრახსა სიკვდილი სახელოვანი!
ვგმობ კაცსა აუგიანსა, ცრუსა და ღალატიანსა!
ვინ მოყვარესა არ ეძებს, იგი თავისა მტერია.
ზოგჯერ თქმა სჯობს არა-თქმასა, ზოგჯერ თქმითაც დაშავდების.
თუ თავი შენი შენ გახლავს, ღარიბად არ იხსენები.
თქმულა: „სიწყნარე გმობილი სჯობს სიჩქარესა ქებულსა!“
Комментариев нет:
Отправить комментарий